لاڈ تے پیار وی بہت سارے بندیاں نوں خراب کر دیندا اے ۔ جن بچوں کے والدین بچپن میں چلے جاتے ہیں انکو علم ہی نہیں ہوتا کہ یہ لاڈ پیار کس بیماری کا نام ہے اور جن لوگوں کے والدین جوانی کے بعد جاتے ہیں وہ بہت خوار ہوتے ہیں۔ بات بات پر ہر کسی سے ناراض ہونا وہ اپنا حق سمجھتے ہیں جیسے کہ ہر بندہ امی جی کی طرح منانے آئے گا۔ کی گل اے چپ کیوں بیٹھے او۔ ناشتہ کیوں نئیں کیتا میرے باؤ نے، روٹی کیوں کٹ کھادی اے، کچھ ہور بنا دیواں۔ کی گل اے کجھ گلا خراب لگدا اے چاش والیاں سویاں بنا دیواں، چل میرا پتر میں تینوں پراٹھا بنا دینی اں، میٹھا انڈا تے میٹھے سلائس بنا دیواں، چل میرا پتر تینوں روٹی تے مکھن تے شکر پاکے دینی آں کھالے، میرا پتر روز کپڑے بدلیا کر، سکولے کی لے کے جانا اے، باقی بچے کی لیاندے نے لنچ وچ، جوتی پالش کردیا اپنے پتر دی۔ ایسی بہت سی باتیں ماؤں کے لاڈلوں اور لاڈلیوں کو خراب کر دیتی ہیں وہ خود تو اگلے جہاں جنت الفردوس میں چلی جاتی ہیں اور اولاد یہاں سب سے بات بات پر ناراض ہوتی ہے کہ شاید سب ہی ایسے مناتے ہیں۔ پر شاید ماں کے بعد یہ کام کوئی اور انجام نہیں دے سکتا۔
ہمارے دفاتر میں ایسے بہت سے بچے منہ پھلائے ساری زندگی نوکری کرتے رہتے ہیں کوئی تو ہوگا جو انکو منائے گا۔ پر گئے لوگ کہاں واپس آتے ہیں۔ بچہ گالی نکالتا ہے تو ماں کہتی ہے میرے پتر لگدا اے غلطی نال کڈ دیتی اے۔ فر او لوکاں نوں گال کڈدا اے تے چپیڑاں کھا کے آندا اے نکرے لک لک ماں نوں یاد کرکے روندا اے۔ جس گل تے میری ماں ہسدی سی کننا سوھنا لگدا اے میرا باو۔ آج دنیا اسی گل تے دھکے ماردی اے۔ میں سمجھا سمجھا تھک گیا واں دنیا ماں نئیں ہوندی۔ پر جھلے پتر سمجھدے ہی نئیں۔ سنیا سی زمین وی ماں ہندی اے۔ پر اسی تے ویچ کے شہر وچ گھر بنا لیا۔ میں وطن نوں ماں سمجھ کے وطن نال پیار شروع کردیتا۔ چلو مینوں اے ہی ماں والا پیار دے دیوے گا تے پتہ چلیا کہ جیھڑا وطن ماں سی او دشمناں دے حصے آگیا تے اسی فر ماں بارے رہ گئے۔ ہر ماں نوں ماں آکھیا تے سمجھیا پر ہن سمجھ نئیں آندی ہن میں کننوں ماں آکھاں۔ کوئی وی تے لاڈ پیار نئیں کردا۔ تیراں سال پہلے میں مسکین ہویاں تے نو سال پہلے یتیم ہن تے اینج لگدا اے جیویں پیدائشی یتیم تے مسکین ساں۔ ہون تے رون دا وی سواد نئیں آندا چپ کران والا جو کوئی نئیں۔ تے بولنے دا وی سواد کوئی نئیں ہن سنن والا جو کوئی نئیں۔ میری ماں تھکی ہوئی سکولوں آندی سی میں ریڈیو دی طرح جھوٹ سچ سنادا سی تے او سوتی ہوئی وی بڑی دلچسپی نال سندی سی۔ بڑا آی مزا آندا سی۔ امی جی تسی بڑی جلدی چلے گئے ہجے میں ہور بڑیاں گلاں سنانیاں سن۔ بڑے لاڈ تے پیار کرنے سن۔ پر تسی جلدی وچ سو۔ پکے ہی چلے گئے۔ تسی کدی دسیا ای نئی کہ دنیا بڑی ظالم اے تھاں تھاں تے دھکے ماردی اے۔ لاڈ تے پیار تے پہلے ہی بھل گیا سی ہن تے رونا وی بھلدا جاریا اے۔ کدی کدی خواب وچ ہی آجایا کرو۔ کجھ گلاں کرنیاں نے۔ ایک جھپی پانی اے بس ٹھنڈ پے جاوے۔ دنیا دی لائی آگ بجھ جاوے ۔ چل روز نئیں تے کدی کدی ہی سہی آیا تے کرو امی جی بے شک لاڈ تے پیار وی نہ کرنا۔
